Hoe moeilijk het is voor kinderen om zelf te mogen kiezen, blijkt soms pas jaren later.

Ouders die het fijn vinden als de kinderen zelf aangeven waar ze het liefst hun verjaardag vieren, of de kerst, of oud en nieuw, kunnen zomaar de kinderen waar ze het zo goed mee voor hebben, in een onmogelijke situatie duwen.

Elk kind is anders en elke ouder is anders. Je hoort echter regelmatig dat kinderen door de keuzevrijheid te krijgen, meteen in een loyaliteitsconflict schieten.

“Wat als ik zeg dat ik liever bij mamma ben, dan vindt pappa dat niet leuk. Ook als hij zegt dat het niet uitmaakt. Ik zie het en ik voel het meteen. Als ze nou een schema zouden hebben en dat aanhouden, dan kunnen zij dat regelen. Dan ben ik niet degene die een ouder waar ik van hou teleur moet stellen. Ik wou dat dit anders ging. Het liefste ga ik naar mijn vriendin, dan hoef ik tussen mijn ouders geen keuze te maken.”

Hoe verdrietig is dit. Helemaal als de ouders zich van geen kwaad bewust zijn. Omdat het de beslissing is van beide ouders om uit elkaar te gaan, is het ook aan de ouders om de keuzes die daaruit voortkomen als ouders samen te maken. Wanneer de kinderen om een andere reden een voorkeur hebben, zullen zij dit, mits zij zich veilig voelen, het de ouders laten weten.